Traject Letland
Blijf op de hoogte en volg Marjan en Floor
19 Augustus 2012 | Letland, Rucava
10 aug tm 20 augustus
Wolken,wolken en nog eens wolken...de afgelopen weken bijna niets anders gezien en elke dag wel bijna een buitje.
Gelukkig is de temperatuur nog redelijk maar we merken dat de zomer op z'n retour is.
Zodra we bij Ainiža de grens zijn gepasseerd worden de wegen slechter dan die in Estland en regelmatig fietsen we over gravel, er zijn nog duizenden km's aan gravelwegen in dit land.
De borden “gefinancierd door EU” staan regelmatig bij bv.: aanleg van wegen en fietspaden, in een treinwagon wat een nieuw jasje heeft gekregen en ook de renovatie van de Dom in Riga is ondersteund door de EU.
Wel lid van de EU maar geen euro's dus we stappen over op de Lat en het levensonderhoud is hier beduidend goedkoper dan in Nederland.
Iedere Est of Let heeft wel een appelboom en in de bossen zijn volop bosbessen, die maar wat graag worden geplukt door de mensen of voor eigen consumptie of om te verkopen op de markt.
De Letse taal is zó moeilijk dat we geen moeite doen om iets te leren en een derde van de bevolking is Russisch en spreekt dan ook Russisch.
Wij hebben de indruk gekregen dat Letland nog veel armoede kent, veel vervallen huizen, armoedig geklede mensen, en nog nooit zoveel slechte gebitten gezien!!
Hier is het verschil tussen arm en rijk veel groter dan wij in Nederland kennen, ten minste in dit deel wat wij nu hebben gezien.
En in dit land is ook zoveel ruimte, een land veel groter dan Nederland en dan met iets meer dan 2,5 miljoen inwoners het dunstbevolkte land van de EU.
Het begrip “camping” is ook hier duidelijk anders dan wat wij gewend zijn dus we staan op een grasveldje achter een restaurantje en helemaal bijzonder, in Sabile staan we midden tussen de kunst in een openluchtmuseum!
Is er geen douche dan wordt het badderen in de zee of maar een dagje overslaan, en is er een douche dan komt er bruin en sterk “geurend” water uit waar je niet echt van opfrist.
Het water maakt dat alles er goor uitziet, zowel douches en toiletten als waterkokers, alles is donkerbruin.
Fietsend langs de kust richting het zuiden, met een klein uitstapje door het binnenland omdat we niet langs de drukke A1 willen fietsen, komen we aan in Riga, de grootste stad van Letland.
Een leuke oude binnenstad, niet groot maar zeker de moeite van het bekijken waard en we hebben hier een eenvoudig hotel gevonden dat op de Centrale Markt staat.
Na 2 nachten in Riga te zijn geweest vertrekken we dinsdagochtend met een zonnetje richting Jűrmalaa, bijna 30 km “ fietspad”..! Een Fietsersbond zou hier nog veel werk hebben..!!
We maken een doorsteek via het binnenland naar de westkust van Letland en dit betekent sinds Finland weer heuveltjes ,vaak slechte wegen, kleine dorpjes en wederom veel bossen.
Via Turkum en Sabile, langs de rivier de Abava, komen we in Kuldiga waar zowel de langste bakstenenbrug van Europa is als de breedste waterval van Europa met zijn 275 meter.
Regelmatig zien wij vrachtwagens rijden met een opschrift van een Nederlandse firma, die hier een tweede leven hebben gekregen zo ook de vuilcontainers van de gemeente Amersfoort!
Bij Jűrkalne hebben we de westkust weer bereikt en na een overnachting vlak aan zee fietsen we verder naar het zuiden, richting Liepāja, de derde grootste stad van Letland.
Tot 1994 was dit de hoofdbasis van de Russische marine en daardoor wonen hier heel veel Russen.
Vlak voordat we de stad bereiken fietsen we door een typische Russische Datschensiedlung, wat erg armoedig aandoet met zijn kleine vervallen huizen en zandweggetjes daar tussendoor.
In Liepāja blijven we een dag en gaan naar Karosta, de wijk waar de Russen wonen en waar de voormalige Russische marine was gevestigd.
In de St. Nicolas Marine Cathedral wordt het jaarlijkse oogstfeest van 19 augustus gevierd, de mensen hebben fruit, groente, ed. meegenomen wat wordt gezegend.
In deze wijk staat ook de voormalige marinegevangenis die je tegenwoordig kunt bezoeken en waar je kunt overnachten. Hier krijgen wij een rondleiding.
Maandagochtend fietsen we, op een vlakke weg door een open landschap, met de wind in de rug en met het zonnetje in het gezicht, naar de grens met Litouwen.
In Rucava geven we onze laatste Latjes uit en doen daar de laatste Letlandse lunch en dan bij de grens hebben we 4525 km getrapt!!
Wolken,wolken en nog eens wolken...de afgelopen weken bijna niets anders gezien en elke dag wel bijna een buitje.
Gelukkig is de temperatuur nog redelijk maar we merken dat de zomer op z'n retour is.
Zodra we bij Ainiža de grens zijn gepasseerd worden de wegen slechter dan die in Estland en regelmatig fietsen we over gravel, er zijn nog duizenden km's aan gravelwegen in dit land.
De borden “gefinancierd door EU” staan regelmatig bij bv.: aanleg van wegen en fietspaden, in een treinwagon wat een nieuw jasje heeft gekregen en ook de renovatie van de Dom in Riga is ondersteund door de EU.
Wel lid van de EU maar geen euro's dus we stappen over op de Lat en het levensonderhoud is hier beduidend goedkoper dan in Nederland.
Iedere Est of Let heeft wel een appelboom en in de bossen zijn volop bosbessen, die maar wat graag worden geplukt door de mensen of voor eigen consumptie of om te verkopen op de markt.
De Letse taal is zó moeilijk dat we geen moeite doen om iets te leren en een derde van de bevolking is Russisch en spreekt dan ook Russisch.
Wij hebben de indruk gekregen dat Letland nog veel armoede kent, veel vervallen huizen, armoedig geklede mensen, en nog nooit zoveel slechte gebitten gezien!!
Hier is het verschil tussen arm en rijk veel groter dan wij in Nederland kennen, ten minste in dit deel wat wij nu hebben gezien.
En in dit land is ook zoveel ruimte, een land veel groter dan Nederland en dan met iets meer dan 2,5 miljoen inwoners het dunstbevolkte land van de EU.
Het begrip “camping” is ook hier duidelijk anders dan wat wij gewend zijn dus we staan op een grasveldje achter een restaurantje en helemaal bijzonder, in Sabile staan we midden tussen de kunst in een openluchtmuseum!
Is er geen douche dan wordt het badderen in de zee of maar een dagje overslaan, en is er een douche dan komt er bruin en sterk “geurend” water uit waar je niet echt van opfrist.
Het water maakt dat alles er goor uitziet, zowel douches en toiletten als waterkokers, alles is donkerbruin.
Fietsend langs de kust richting het zuiden, met een klein uitstapje door het binnenland omdat we niet langs de drukke A1 willen fietsen, komen we aan in Riga, de grootste stad van Letland.
Een leuke oude binnenstad, niet groot maar zeker de moeite van het bekijken waard en we hebben hier een eenvoudig hotel gevonden dat op de Centrale Markt staat.
Na 2 nachten in Riga te zijn geweest vertrekken we dinsdagochtend met een zonnetje richting Jűrmalaa, bijna 30 km “ fietspad”..! Een Fietsersbond zou hier nog veel werk hebben..!!
We maken een doorsteek via het binnenland naar de westkust van Letland en dit betekent sinds Finland weer heuveltjes ,vaak slechte wegen, kleine dorpjes en wederom veel bossen.
Via Turkum en Sabile, langs de rivier de Abava, komen we in Kuldiga waar zowel de langste bakstenenbrug van Europa is als de breedste waterval van Europa met zijn 275 meter.
Regelmatig zien wij vrachtwagens rijden met een opschrift van een Nederlandse firma, die hier een tweede leven hebben gekregen zo ook de vuilcontainers van de gemeente Amersfoort!
Bij Jűrkalne hebben we de westkust weer bereikt en na een overnachting vlak aan zee fietsen we verder naar het zuiden, richting Liepāja, de derde grootste stad van Letland.
Tot 1994 was dit de hoofdbasis van de Russische marine en daardoor wonen hier heel veel Russen.
Vlak voordat we de stad bereiken fietsen we door een typische Russische Datschensiedlung, wat erg armoedig aandoet met zijn kleine vervallen huizen en zandweggetjes daar tussendoor.
In Liepāja blijven we een dag en gaan naar Karosta, de wijk waar de Russen wonen en waar de voormalige Russische marine was gevestigd.
In de St. Nicolas Marine Cathedral wordt het jaarlijkse oogstfeest van 19 augustus gevierd, de mensen hebben fruit, groente, ed. meegenomen wat wordt gezegend.
In deze wijk staat ook de voormalige marinegevangenis die je tegenwoordig kunt bezoeken en waar je kunt overnachten. Hier krijgen wij een rondleiding.
Maandagochtend fietsen we, op een vlakke weg door een open landschap, met de wind in de rug en met het zonnetje in het gezicht, naar de grens met Litouwen.
In Rucava geven we onze laatste Latjes uit en doen daar de laatste Letlandse lunch en dan bij de grens hebben we 4525 km getrapt!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
